Zomertijd

We leven weer in zomertijd. De temperatuur brengt het bijpassende gevoel helaas niet en het lentegroen laat ook nog even op zich wachten. Maar Tweede Paasdag was een zonnige dag en nodigde uit om naar buiten te gaan. Bijvoorbeeld om rommel op te ruimen en de eerste klusjes in de tuin te doen.

In Nederland werd de zomertijd in 1977 weer ingevoerd. In die tijd was de besparing van energie een voorname doelstelling. Naweeën van de oliecrisis in 1973. Ik herinner mij die tijd als een bewustwording van energiebeleid. Het Rapport van de Club van Rome (1972) was nog vers. Ik zocht het boekje dit weekend nog eens op. Een Aula-pocket, nummer 500; De grenzen aan de groei. Het onderwerp is, veertig jaar verder, onverminderd relevant. Er is veel veranderd, maar ook veel constant gebleven. Wereldwijde industrialisatie en welvaartsontwikkeling dreven en drijven het energieverbruik op. De stijging van de kosten liegt er niet om. Twee redenen dus die het belang van energiebesparing onverminderd actueel houden.

De zomertijd vestigt de aandacht op zonlicht en het verdient aanbeveling deze bron zoveel mogelijk te benutten. Ik heb zonnecollectoren op dak staan en het is grappig om te zien dat die zich van de kou niet veel aantrekken. De stand van de zon en de intensiteit van het licht doen er wel toe. Op paasmaandag draaiden ze op volle toeren.

Warmte en licht maken ook de mens levendig(er). Ik hoop op een prettig voorjaar en een warme zomer opdat onder de mensen een energieke stemming ontstaat. Het beste antwoord, wellicht, op de economische recessie.