Zomergast Hans Teeuwen

Vooraf

Wilfried de Jong, de presentator voor dit jaar, ging meteen in het diepe. Het spits onder de gasten werd afgebeten door Hans Teeuwen. Je kon van tevoren bedenken dat het niet makkelijk zou zijn. Ik dacht nog terug aan vorig jaar toen Micha Wertheim te gast was. Verschrikkelijk vond ik hem. Maar elk mens is anders, zelfs al zijn ze cabaretier. Mijn gezichtspunten zijn: de gekozen fragmenten, op twee manieren: op zichzelf staand en bezien vanuit het perspectief van de zomergast (welk motief, welke affiniteit) en Twitter. Natuurlijk valt aan mijn eigen smaak en voorkeur niet te ontkomen. Ik houd mijn bril op.

Fragmenten

De fragmenten van Pat Condell, Theo van Gogh en het debat tussen Hitchens en Blair vielen mij het meest op. Het toekennen van absolute en normatieve betekenis aan de Islam is verwerpelijk. Dat blijft recht overeind, ook al steken cabaretiers of kunstenaars of wie ook er de draak mee. Ook al drukken critici hun afkeer uit, in niet mis te verstane woorden. Teeuwen geeft er blijk van voorzichtig te zijn in wat hij zegt en hoe hij dat zegt. Uit vrees voor repercussies.

Het snookerfragment vond ik prachtig. De uitleg van Teeuwen hielp om te begrijpen hoe indrukwekkend de prestatie was die Ronnie O’Sullivan neerzette.

Bach, gespeeld door Glenn Gould, landt bij mij altijd in goede aard. De vertolkingen van Gould hebben een glanzende eigenheid. Mooi beeld van muzikale hartstocht.

Frank Sinatra, de afsluiter, is tijdloos en weergaloos.

Opmerkelijk

Hans Teeuwen is blijkbaar een verstokte roker. Naar tweets daarover kon je raden. Het stoort mij niet. Het hoort bij de eigenheid en eigenzinnigheid die een zomergast mag claimen, evenals bier of wijn of, zoals ooit bij Jan Wolkers, champagne.

Teeuwen heeft iets met pornografische beelden. Dat valt uit de selectie van fragmenten af te leiden. Wilfried de Jong probeerde de achtergrond daarvan te ontfutselen maar Teeuwen gaf geen sjoege. Je kunt ernaar raden: hij zal het gewoon grappig vinden. Je moet er niet te veel achter zoeken…

De conversatie over de eeuwigheid vond ik scherp. De gedachte dat eeuwig leven zou bestaan is onverdraaglijk. Mooi toegelicht.

Fragment over Trash humpers werd door een twitteraar dankbaar aangegrepen. Da’s waar ook: ik moet de vuilcontainer nog buiten zetten.

Commentaar

Wilfried de Jong was uitstekend voorbereid en liet zich niet van zijn stuk brengen. In het begin deed Teeuwen wel een paar pogingen, maar die slaagden niet. De Jong liet zich niet tot lacherigheid verleiden. Dat zou hem uit concentratie hebben gebracht en de inhoud van het gesprek hebben verdund. Hij hield, enkele akkefietjes daargelaten, de leiding en bleef (door)vragen. Gaandeweg ontstonden daardoor meer dialogen en aanknopingspunten om de zomergast beter te leren kennen. Hans Teeuwen had echter weinig te melden. Ofwel hij wilde dat niet laten gebeuren, ofwel het is er ook feitelijk niet. Ik neig naar het laatste. Daaruit resulteert een beeld van Hans Teeuwen als een vrolijke Frans die intelligent genoeg is om de wereld om hem heen te begrijpen en interpreteren , maar er redelijk zorgeloos onder blijft. Iemand die houdt van cynische tonen en bovenal grappig wil zijn.

Op Twitter tref je de gebruikelijke hoeveelheid azijn, maar niet van een smaakvolle soort met witte of rode wijn. Het komt meer uit goedkope flessen om ermee schoon te maken. Daarnaast berichten van Teeuwen-fans die hem graag in ere laten. Natuurlijk ook de categorie die de presentator op de korrel nemen.

Tot slot

Voor Hans Teeuwen zit het erop. Weinig rimpelingen, weinig reliëf, zeker voor zijn doen als cabaretier. Voor Wilfried de Jong geldt dat de kop eraf is. Goed gedaan. Moeilijker dan deze uitzending, zal het – denk ik- niet worden.