Woord

Ik vind ‘overlevering’ een fraai woord. Het drukt uit dat verhalen en gewoontes van generatie op generatie worden overgedragen. Ieder heeft daar wel voorbeelden van. Het is de moeite waard om ze – of de belangrijkste – te bewaren, bijvoorbeeld door ze te verfilmen of op te schrijven. Dingen die je door overlevering weet, kent of kunt, vormen misschien een dierbare herinnering, al zullen ook negatieve varianten bestaan. Mijn vrouw overleed in 2000. Voor die tijd deed ze van alles…

Iemand hield me laatst voor dat ik trots mocht zijn op hoe een van mijn kinderen zich zelfstandig redt en op hoe zij haar kennis en talenten ontwikkelt. Dat voelt heel opbeurend en vriendelijk. Toch ging ik me afvragen of het mij toevallende compliment op z’n plaats is. Trots kun je zijn op iets dat gebeurt, een resultaat dat je boekt en doordat overduidelijk is vast te stellen dat jij een aandeel hebt geleverd in het neerzetten van die prestatie.…

Enige geleden was ik getuige van een presentatie van een bekende hoogleraar. Haar betoog werd zo nu en dan onderbroken door vragen en (veel meer) bemerkingen en vertelsels van groepsleden. Steevast beantwoordde zij die met ‘absoluut’. Zij is niet de enige.  Lang niet. Absoluut past in het rijtje van grote woorden, zoals ‘precies’ en ‘exact’. Gezwollen taal gaat voorbij aan nuances en verhindert dat gespreksdeelnemers  elkaar scherp houden. Grote woorden blokkeren een evoluerende gespreksinhoud. Op dit punt treed ik graag…

Het is moeilijk te ontdekken door welke factoren een bepaald woord in de mode raakt. Het woord ‘echt’ is er zo een. Het wordt te pas en te onpas maar – erger – onnoemelijk vaak gebruikt. Zowel in spreek-, als in schrijftaal. Sommigen doen er een schep bovenop door met felle intonatie het woord twee tot drie keer te gebruiken. ‘Deze manager deugt echt, echt, echt van geen kanten’. Die persoon kan vermoedelijk zijn of haar knopen wel tellen. Overmatig…