Werk

Koninginnedag was uitbundig oranje. Geen twijfel aan. Vandaag zal rustiger en eenvoudiger zijn. In Nederland is 1 mei, Dag van de arbeid, geen officiële nationale feestdag. In landen om ons heen – bijvoorbeeld Duitsland, België en Frankrijk – wel. De betekenis van werk staat in huidige tijden in een gevoelig daglicht. Uitgerekend op de laatste Koninginnedag verschenen de actuele werkloosheidscijfers in Europa. De cijfers (van Eurostat, Europees bureau voor de statistiek) zijn onverminderd verontrustend. Voor de hele eurozone is het ruim 12%. In Griekenland en Spanje is de ellende het grootst: boven 25%.

Achter de cijfers en percentages schuilt van alles, zoals het leed van huishoudens. De dagdagelijkse ervaring om zonder werk te zitten en over een daaraan gerelateerd matig of minimaal inkomen te beschikken voelt al naar. Maar zorgelijker is de beleving van een onzekere toekomst.
Het doordringende crisisgeluid brengt in steeds bredere lagen van de bevolking angst. Over een baan, over de pensioendatum, de hoogte van de AOW- en pensioenuitkering en over de toekomst van jongere generaties. Onzekerheid is funest en zet solidariteit onder druk.

In lage lonen-landen liggen de kaarten anders. Het offensief tegen kinderarbeid is daar voluit actueel, evenals de urgentie om te komen tot aanvaardbare werktijden, meer veiligheid en hogere lonen.

De Dag van de arbeid memoreert strijd en de mijlpalen die daarmee werden bereikt. Zoals de achturige werkdag. Wereldwijd verschillen de thema’s nogal. Van überhaupt het hebben van werk tot het strijden voor menswaardige arbeidsomstandigheden. De overeenkomst is: zicht op betere tijden. Nog steeds voor heel veel mensen van eminent belang.