Van alles één

Gisteravond op Nederland (NPO) 2 om 19.20 uur keek ik naar een extra uitzending van Vpro-boeken. Te gast waren Nelleke Noordervliet en Kees van Kooten. Beiden schreven een boekje in het kader van de Boekenweek 2013. Het was een alleraardigste ontspannen uitzending, waarin de twee elkaar vlotjes aanvulden. Bij vlagen werd het nostalgie, maar de auteurs bedoelden dat niet. Het ging ze, geloof ik, meer om het plezier. Nelleke beweerde dat in de laatste vijftig jaar meer is veranderd dan in de vijfhonderd jaar daarvoor. Het gaat niet aan om dit te toetsen. Ze heeft gelijk dat het onnoemelijk hard gaat. Ik weet nog goed dat we thuis geen tv hadden en dat de eerste kwam. Op alle huizen stond een mast. Nu hebben we glasvezel en led-tv. Kees van Kooten vertelde dat in zijn kinderjaren huishoudens van alles één hadden. Eén stofzuiger, één radio, één asbak. Tel vandaag de dag het aantal apparaten in huis eens. Hoeveel tv’s, mobieltjes, tablets, mp4-spelers, pc’s? Meer dan één, meer dan twee. Maar minder bestaat ook. Kees van Kooten vertelt over de kleurenrijkdom die postzegels boden. Albums waren een lust om in te kijken. Wim Sonneveld maakte er nog een act over. ‘ De man achter het loket’ sprak over feestelijke kleurenvlekjes op een witte envelop. Die kleuren zijn verdwenen. Postzegels zijn nu armoedig saai, vooral grijs.

Het is Boekenweek. Voor een habbekrats komen de boekjes De verrekijker en De leeuw en zijn hemd in uw bezit. Ze verdienen een plaats in uw boekenkast. Och, daar ging het ook nog over. De groeiende voorraad boeken; waar laat je in vredesnaam al die boeken? Dat probleem ken ik.