Trots

Iemand hield me laatst voor dat ik trots mocht zijn op hoe een van mijn kinderen zich zelfstandig redt en op hoe zij haar kennis en talenten ontwikkelt. Dat voelt heel opbeurend en vriendelijk. Toch ging ik me afvragen of het mij toevallende compliment op z’n plaats is.

Trots kun je zijn op iets dat gebeurt, een resultaat dat je boekt en doordat overduidelijk is vast te stellen dat jij een aandeel hebt geleverd in het neerzetten van die prestatie. De sportwereld verschaft goede voorbeelden. Het voetbalteam dat kampioen wordt mag trots zijn. Het collectief van de selectie heeft het door ups en het overwinnen van downs weten te brengen tot de roem en eer die het kampioenschap meebrengt. Hun trots verwijst naar de prestaties, de overwinningen, de inzet en hun samenspel waardoor dit resultaat is bereikt. De technische staf mag ook trots zijn. Zij zijn het immers die talenten zagen en bijeenbrachten, de opstellingen maakten, de speelstijl en tactiek bedachten en die hun spelers wisten te bemoedigen en enthousiasmeren, waardoor hun beste kunnen werd aangeboord.

Ook in en door organisaties worden prestaties geleverd die opvallen, zoals door Buurtzorg Nederland. Buurtzorg is een organisatievorm voor het leveren van thuiszorg die uitblinkt door cliëntvriendelijkheid, buurtgerichtheid en door het laag houden van de overheadkosten. Twee jaar achtereen won deze organisatie de prijs voor ‘Beste werkgever van Nederland’ en deze onderscheiding is lang niet de enige die het bedrijf ten deel viel. De bedenker van het concept en de leider van de organisatie geniet blijkbaar grote waardering. Hij consumeert dat bescheiden, maar het zou zeker passen, al gebeurt het stilletjes, om trots te zijn op wat hij heeft bereikt.

Waar het om gaat is wie aan het verdienstelijke resultaat aanwijsbaar en betekenisvol heeft bijgedragen. Als daarvan sprake is dan mogen mensen met recht en reden daar trots op zijn. Mijn dochter heeft alle stappen om in London haar master te behalen zelf gezet, het benodigde geld zelf verdiend. Ze beweegt zich frank en vrij door de stad, spreekt vloeiend Engels en schrijft het ook nog eens naar behoren, blijkens alle papers van haar die positief beoordeeld worden. Alles slaat op inspanningen, maar ook op ontberingen.

Over mijn andere kinderen zou ik in vergelijkbare zin kunnen schrijven. De overeenkomst is hun zelfredzaamheid en hun zelfsturende vermogen om te studeren, werken, bestuurlijke ervaringen op te doen, ambities te hebben en levensdoelen na te streven. Zij zijn het in het bijzonder die daarop trots mogen zijn en ik mag vinden dat mij dat met vreugde vervult.