Striggio

Vorige week schreef ik in deze rubriek over Spem in alium. Een veertigstemmig motet van Thomas Tallis, een engelsman, geschreven rond 1570. Het werk duurt ongeveer tien minuten en biedt een indrukwekkende samensmelting, een polyfonie, van prachtige klanken. Ik heb het werk in verschillende uitvoeringen staan. Van The Sixteen onder leiding van Harry Christophers. En van de Thomas scholars onder leiding van Peter Philips. Een uitvoering op dvd of blu ray – door te zien, hoor je zoveel meer – vond ik helaas niet.

Altijd onder de indruk van de schoonheid van deze muziek, begon ik erover te lezen en ontdekte dat Tallis waarschijnlijk de inspiratie voor zijn compositie heeft ondervonden van twee vroegere werken van de Italiaanse componist Alessandro Striggio, namelijk een motet en een mis in veertig delen. You tube bracht me bij een fimpje waarin Robert Hollingworth zijn project uitlegt. Hij plaatst het orkest en alle koorleden in een cirkel om de dirigent en in dat midden is plaats voor een klein groepje bevoorrechte luisteraars. Als ik naar dit werk luister, overdenk ik dat als een hemel bestaat, waar bij voortduring missen worden opgedragen, ik de weg zal vragen naar de kathedraal waar deze wordt opgevoerd. Of het moet zijn dat ik in leven nog eens een live uitvoering van dit prachtige werk mag meemaken, nog eens in het midden van zo’n musicerende en zingende cirkel mag zitten. Dat staat op mijn bescheiden wensenlijstje.