Spem in alium

Het moet geweest zijn in 2005 of 6. Ik was bij kennissen op visite en werd afgeleid door prachtige muziek. De indringende samenzang, vooral de hoge sopraanklanken, hielden wat ik had gehoord nog lang in mijn hoofd. Maar het verdween weer, door zoveel andere prachtige muziek die ik hoor en met graagte tot me laat doordringen. In 2007 was ik met mijn kinderen op vakantie in Vietnam, in de stad Hanoi. Struinend langs de talloze winkeltjes, kwamen we snel tot de ontdekking dat cd’s daar spotgoedkoop zijn. De vraag of alles wat er stond legaal was, stelde ik me wel, maar liet het antwoord (voor een deel ‘nee’) voor wat het was. Geregeld doorzocht ik de afdeling klassiek. Op een keer had ik de dubbel-cd Essential choral classics van het label Decca in mijn handen. Onmiddellijk dacht ik aan die avond en ik was er ook meteen van overtuigd dat dat werk hier op stond. Ik kocht het. Eenmaal thuis werd mijn veronderstelling bewaarheid. Nummer acht op de eerste cd: Spem in alium van Thomas Tallis. Het is een motet uit de vroeg-Renaissance-tijd en kan, volgens mij, alleen worden gezongen door hoog getalenteerde professionals. Alle stemmen worden als unieke klank gehoord. Anders dan hoe het gaat in grote koorpartijen, waar wel enige onderlinge compensatie plaatsvindt tussen redelijk, goed en heel goed.

Spem in alium zou op gezette tijden in mijn persoonlijke geschiedenis van het ontdekken en beleven van muzikale rijkdom terugkeren. Het zal er, denk ik, nooit uit verdwijnen.