Sensire

Sensire is een grote zorgonderneming in de Achterhoek. Zij levert een fraai assortiment aan diensten, onder meer thuishulp, wijkzorg, dagverzorging en dagbehandeling. In juli werd aan 800 medewerkers ontslag aangezegd en 300 medewerkers met een tijdelijk contract kregen te horen dat het contract niet wordt verlengd. Vorige week kwamen medewerkers in protest en bezetten het hoofdkantoor. Onder aanvoering van Abvakabo, die het ontslag onbetamelijk duidt als ‘preventieve ruiming’ zal de sociale onrust voorlopig wel aanhouden.

Het is voor de betrokken medewerkers onmiskenbaar een hard gelag, maar de bui hing hen al langer boven het hoofd. En elders in het land is dat ook zo, want het is de onvermijdelijke consequentie van wat het kabinet wil. Burgers, hun families, hun sociale omgeving moeten eerst zelf oplossingen zien te vinden voor de gebleken zorgbehoefte. Als dat niet of niet ten volle lukt, kan een beroep op de gemeente worden gedaan. De gemeente kan hulp toekennen en het benodigde geld beschikbaar stellen. Nooit langer dan nodig is, dus altijd voor beperkte tijd. Daarna wordt de noodzaak weer opnieuw gewogen.

Maar het zijn de zorgondernemingen die mensen in dienst hebben en die de CAO’s en sociale plannen moeten naleven. Met alle financiële risico’s van dien. Bij onzekerheid over werk en bijhorende budgetten, daarvan zijn de instellingen afhankelijk, is het onverantwoord om af te wachten. Als het om zo’n duizend mensen gaat, dan dreigt mogelijk een miljoenenverlies en dat kunnen deze instellingen niet lijden.

De zorg verandert grondig. Cliënten zullen dat ondervinden en de kans is heel groot dat ze er niet blij van worden. Dat geldt ook voor zorgprofessionals. Onzekerheid over werk wordt van structurele aard. Steeds minder zal dit werk in handen van grote zorgorganisaties liggen. De bedoeling is dat het kleinschalig wordt georganiseerd, met een minimum aan overheadkosten.

Sensire is nu aan de beurt. Andere zorgorganisaties, groot en klein, zullen volgen. De druiven zijn zuur, maar wie hiertegen wil protesteren moet maar op één plaats zijn: de Nederlandse regering, gezeteld in Den Haag.