Pinksteren

Van alle ‘feestdagen’ is de betekenis van eerste en tweede pinksterdag het meest onbekend. Dat strookt met mijn herinnering dat op de lagere school de uitleg uit het Nieuwe Testament voor Pinksteren wel de lastigste bleek. Voor wie het weten wil of om het geheugen even op te frissen: we leerden dat christelijke kerken herdenken dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen. Op Pinksteren verspreidden zich tongen als van vuur over hen. De apostelen begonnen daarop alle volken in hun eigen taal toe te spreken. Het betekende het begin van de verbreiding van het christendom.

Voor alle feestdagen is plaats in de Messiah van de componist Georg Friedrich Händel (1685 – 1759), een tijdgenoot van J.S. Bach. Het oratorium, waarvan de teksten zijn ontleend aan de Bijbel, bestaat uit drie delen. Het eerste deel beschrijft de aankondiging en de geboorte van Jezus. In het tweede deel verandert de sfeer als het lijden van Jezus en de kruisiging worden uitgebeeld. Maar bij de wederopstandig en hemelvaart wordt de toon weer optimistisch, en het deel eindigt in een uitgelaten stemming met het beroemde Hallelujah-koor. (http://www.youtube.com/watch?v=C3TUWU_yg4s). Het derde deel is één grote jubelzang op de overwinning van het kwade en de belofte van het eeuwige leven.

Het moet een hele opgave zijn geweest om de verschillende sferen van kerst, pasen, hemelvaart, pinksteren en meer te verenigen in één werk dat ongeveer 2½ uur duurt . Maar het leveren van indrukwekkende prestaties was Händel niet vreemd. Hij componeerde de Messiah in vierentwintig dagen (!)