Kunstmatig

Eind vorige week werd al aangekondigd dat vandaag de eerste kunstmatig gekweekte hamburger wordt gepresenteerd. Dat gebeurt in London, maar het is een Nederlands product dat op naam komt van professor Mark Post van de Universiteit van Maastricht.

Het water loopt me niet gelijk in de mond bij het aanhoren van dit nieuws en vermoedelijk ben ik niet de enige. Maar in de toelichting op de betekenis van deze innovatie valt het onvermijdelijke te beluisteren. Vlees eten is een uitdrukking van welvaart. Naarmate meer van de zeven miljard wereldburgers – en de wereldbevolking stijgt nog door – iets meer geld te besteden heeft, zal zich dat uiten in de wens om gevarieerder en smaakvoller voedsel te nuttigen. De gigantische toename van vleesconsumptie tekent zich al langere tijd af.

Het is onmogelijk die explosieve vraag op te vangen door intensieve veehouderij. In die sector worden nu al grenzen overschreden. De grootste vijand is misschien niet eens de dieronwaardigheid, als wel de ongebreidelde uitbraak van niet bestrijdbare dierziekten.

De menselijke hand, in wetenschappelijke zin, is in het voedsel al lang aanwezig. Naast traditionele landbouw zijn door genetische modificatie voedselgewassen met nieuwe eigenschappen ontwikkeld. Bijvoorbeeld om ze resistent te maken tegen bepaalde insecten of beter bestand tegen droogte.

Het is een heidens karwei om grip te krijgen op de wirwar van methoden die bedoeld zijn om voldoende voedsel voor iedereen te kunnen produceren. Het eerste antwoord is al lang voorhanden: minder vlees eten en meer groenten en fruit. Dat helpt een beetje. Maar lang niet genoeg. Op den duur zullen modificaties en kunstmatigheden gemeengoed zijn. Voor de goede smaak zullen dan ook wel oplossingen zijn gevonden. Is dat een troostende gedachte?