Kippensoep

Met een tussen-n, want meer dan één kip (het meervoud van het zelfstandig naamwoord is kippen) is nodig om er soep van te maken. Ik las ooit in de krant en ik hoorde het ook op de radio dat het eten van kippensoep een probaat middel is om verkoudheidsklachten te verminderen. Ik beliefde dat te geloven. Fervent liefhebber van soepen, die ik ben, waag ik mij elk weekend – op zaterdag en zondag – aan het maken een pan verse soep. Een grote variëteit van smaken en soorten heb ik na vele jaren wel onder de knie. Mijn kinderen hechtten geloof aan wat ik vertelde over de kippensoep. Als bij een van hen de verkoudheid toesloeg, kwam vanzelf hun vraag: ‘Papa, wil je kippensoep maken?’. Dat deed ik natuurlijk. Een bouillon trekken, kippenvlees snijden en even in olie bakken. Daarna in de pan. Groenten en vooral veel bladselderij erin. Zo maak ik het. En verdraaid, nog steeds koesteren we met ons allen de gedachte dat het helpt. De luchtwegen openen zich en je hebt even geen of minder last van vastzittende hoest.

De vraag of, medisch gezien, redenen aanwijsbaar zijn dat kippensoep helpt, liet ik lange tijd onaangeroerd. Je kunt per slot van rekening niet alles verheffen tot onderwerp van studie en onderzoek. De Partij voor de dieren hielp me ongevraagd uit de droom. Kippen, al helemaal de plofcategorie, worden volgestouwd met antibiotica. Alles van het beest dat uiteindelijk bij u en mij in de soep belandt, wordt met verve leeggetrokken. Het heet niet voor niets zo: bouillon trekken.

De veronderstelling dat kippensoep helpt bij verkoudheid laat ik onaangeroerd. Net als de vraag hoe het komt. Wie weet het?