Gezag

Gisteren las ik dat burgemeester Peter Rehwinkel van Groningen nu al bekend heeft gemaakt dat hij in 2015 een punt zal zetten achter zijn burgemeesterschap van de stad/gemeente Groningen. Zie www.gemeente.groningen.nl.

Aan die mededeling zit iets raars. Niet om de praktische en representatieve aspecten van de functie. Die hebben wel hun beloop. Maar bestuursrechtelijk zie ik bezwaren.

Het gezag van de functie wordt gevormd door volledige (je bent er of je bent er niet)aanwezigheid en volle (je bent het of je bent het niet)verantwoordelijkheid. Halve doses van beide bestaan niet. De vraag wordt nu of aan wat jij zegt en inbrengt toereikend gewicht wordt toegekend. Zeker als het om moeilijke beslissingen gaat. Omstanders (collega’s, medewerkers) kunnen of zullen denken ‘jij hebt makkelijk praten, je bent er straks niets meer’.

Bestuurders zijn bovendien kwetsbare functionarissen. Zij kunnen op een niet te voorspellen manier betrokken raken in incidenten. Die zijn meestal licht ontvlambaar en alras gaat het dan om de politieke keus tussen aftreden of aanblijven. Soms blijft deze als dreiging inclusief de onzekerheid die daarmee gepaard gaat lang boven de markt hangen, hetgeen op zichzelf al ongewenst is. Maar wat te doen als een affaire ontstaat rond een bestuurder die heeft aangekondigd om binnen niet al te lange termijn te vertrekken? Onvermijdelijk zal die kennis een rol gaan spelen bij de afweging die bestuurscolleges alsdan maken. De kans is groot dat de betrokkene het voordeel van de twijfel krijgt.

De conclusie, die in elk geval geldt in het openbaar bestuur, is: wie zegt dat ie weg is, die is al weg.