Egypte

De Arabische lente werd in 2010 en 2011 ontketend, maar wie kan zeggen wanneer die landen in een rustiger en veiliger vaarwater komen? President Morsi van Egypte werd nog maar een jaar geleden rechtstreeks gekozen door de bevolking tot president. Nu is hij afgezet en wordt hij gevangen gehouden. Een paar vraagtekens lijken mij wel op z’n plaats.

De wil of het verlangen van het volk. Daar gaat om als je de democratie serieus neemt. Dat doe je niet als je er dagkoersen van maakt. Landsbestuur en politiek beschikken niet over wonderoliën. Het is hard werken om de koers uit te zetten en stapje voor stapje te proberen in de richting te gaan en in de buurt te komen van gestelde doelen. Het is bovendien al lang niet (meer) zo dat alle macht in handen is van de overheid. Dat veronderstellen we vaak wel , maar in veel gevallen blijken anderen aan de touwtjes te trekken, zoals marktpartijen, oliemagnaten, kapitaalverschaffers, wapenleveranciers en…legerleiders.

Het leger heeft er blijkbaar heel wat in de melk te brokkelen. Het zegt te handelen in de geest van wat het volk wil en heeft daarom de president aan de kant gezet. Daar is het niet voor. Het heeft te functioneren onder het – democratisch gelegitimeerde – bevoegd gezag. Het is naïef te veronderstellen dat dit een eenmalige interventie was.

Gewone burgers in Egypte verlangen naar een beter leven. Om te beginnen in basale termen: eten, werk, een woning en onderwijs voor de kinderen. Egypte heeft 85 miljoen inwoners. Niemand is gehouden tot het onmogelijke. Dat geldt ook voor een nieuwe president en regering, n’importe van welke komaf en samenstelling. Voorlopig blijft het spannend in Egypte.