Donorregister

Ik hoorde het deze week op de radio. Met de gebruikersnaam en het wachtwoord kun je inloggen op donorregister.nl. Daar is ruimte om op een nauwkeurige manier te registreren wat na je dood met je organen mag worden gedaan. De discussie over orgaandonatie lijkt oneindig. Vooral over de wettelijke regeling daarvan. Moet het ‘ja mits’ zijn, dus afstaan is wettelijk bepaald mits je uitdrukkelijk hebt geregeld dat je het niet wilt. of ‘nee tenzij’. De regel is dan niet afstaan, tenzij jij hebt bepaald, bijvoorbeeld met een codicil of door opname van jouw wil in een register, dat jouw organen voor donatie mogen worden gebruikt. Een variant is dat het besluit daarover toekomt aan nabestaanden of een goede vriend waaraan je dat hebt toevertrouwd. Het is wel duidelijk op welke gevoeligheden we in dit debat stuiten. De soevereiniteit over het eigen lichaam kan bij niemand anders liggen dan bij jezelf. In de Wet op de orgaandonatie staat dat de registratiemogelijkheid geldt vanaf twaalf jaar (!).

Er blijkt een tekort aan donoren en dat staat haaks op de reële mogelijkheid om ernstig zieke mensen een langer leven te gunnen. Burgers moeten het zelf beslissen. De meeste aandacht gaat daarom uit naar: hoe bereiken we dat iedereen weloverwogen tot zijn/haar besluit komt? De focus ligt dus op de categorie mensen die daarover weinig heeft nagedacht en het nemen van een besluit op zijn beloop laat.

Ik heb al lang een donorcodicil. Twijfel daarover had ik nooit. De paasdagen kunnen misschien voor een klein deel worden benut voor de welbewuste overweging en het maken van een keus. Het kan horen bij deze dagen die gaan over dood en wederopstanding.