Congressen

Een man een man, een woord een woord. Dat moet Samsom afgelopen zaterdag gedacht hebben. Hij huldigt hiermee een reëel standpunt. Het is een onbegaanbaar pad om afspraken die in het coalitieakkoord staan, op ieder moment ter discussie te stellen. Dan wordt het regeren van Nederland helemaal een bonte kermis. Daar begint het helaas zo nu en dan tóch al op te lijken door het gemak waarmee eerdere voornemens worden aangepast. Zoals het opschorten van de provinciale herindeling. Hier blijken slappe regeringsknieën in vergelijking tot heftige provinciale tegenwind die vanaf het eerste moment van de bekendmaking van de plannen te verwachten was. Ik vind het vooral zwak dat het realiseren van de bedoelde bezuiniging daarmee op de lange baan wordt geschoven. Je hoeft niet eens een profeet te zijn voor de bewering: van uitstel komt afstel.

Het strafbaar stellen van illegaliteit is een gevoelig onderwerp. Het raakt de zenuw van internationale solidariteit jegens mensen die op de vlucht moesten en op zoek zijn naar veiligheid en een beter leven. In alle haarden van conflict, zoals Syrië, kunnen we geen rol van betekenis spelen. Terwijl we al lieten gebeuren, ook coalitieakkoord, dat we voor ontwikkelingssamenwerking veel minder geld over hebben. Met maskerende verhalen over de betekenis van internationale handel. Maar die verzachten de pijn daarvan niet heus.

Beide coalitiepartijen hebben het niet makkelijk met het dragen van regeringsverantwoordelijkheid. Zoveel is wel duidelijk. Tegen een stootje moeten ze kunnen, maar of ze een optelsom van controversiële onderwerpen aankunnen, dat valt te betwijfelen.

Samsom redt het deze keer. Dit weekend deed mij denken aan oud-minister Henk Vredeling (1924 – 2007) die eerder zei: het zijn niet congressen die beslissen over de aanschaf van straaljagers. Intussen weten we: ook niet over de strafbaarstelling van illegalen!