Berlusconi

Ga naar Italië, doe ergens een willekeurige deur open en de kans is groot dat Berlusconi u begroet. Hij gaat over media, kabel, voetbal, banken en tussen de bedrijven door ook over de Italiaanse politiek. Al vier kabinetten, opgeteld zo’n negen bewindsjaren, droegen zijn naam. De man werd gisteren veroordeeld tot zeven jaar celstraf voor het plegen van seks met een minderjarige. Drie vrouwelijke rechters brachten de zaak tot deze uitspraak. Onmiddellijke gevolgen heeft dit voor de oud-premier niet, want zijn advocaten gaan in hoger beroep. Mocht dat ook tot een belastende uitspraak leiden, dan is er nog de mogelijkheid tot cassatie. Gelet op zijn leeftijd (76), belandt hij niet meer in de cel.

Berlusconi boezemt geen ontzag in. Hij is een schuinsmarcheerder en een boef. Heeft een ego van Rome tot Tokio vice versa en heeft van deugdzaamheid nog nooit gehoord. Hij bruuskeert al jaren het openbaar bestuur en heeft zijn land danig in de financiële problemen geholpen en gelaten. Volmaakt onnodig, want Italië is in tal van opzichten steenrijk. Alleen al met het culturele erfgoed heeft het land goud in handen.

Wat kan het toch zijn dat het Italiaanse volk, begin dit jaar nog, zich laat ringeloren door deze proleet? Na al die jaren zou je denken dat de kiezers door zijn mediagenieke buitenkant weten heen te prikken. Dat bleek niet. Het is zelfs erger. Berlusconi scoorde hoog, maar werd overtroefd door Beppe Grillo die niet veel meer is dan een komiek. Er kunnen drie redenen zijn voor dit dwaze kiezersgedrag. Of men steekt de draak met het belang van bekwaam bestuur, of men weet niet beter, of men denkt dat iedere burger zichzelf moet redden en dat politiek er niet toe doet. Aan de hoge waarde van de democratie ga je, kijkend naar Italië, nog wel eens twijfelen.