Alphe d’HuZes

Vorige week fietsten en liepen Nederlanders de Alphe d’Huez op. Het aantal deelnemers groeit spectaculair en de opbrengst ook. Vorig jaar was het iets meer dan € 30 miljoen.

Het is iets bijzonders. Mensen tonen en masse hun kracht en hun vastbesloten opvatting. Tegen de ziekte die kanker heet. Voor de intensivering van onderzoek om te bereiken dat kanker geneest of niet meer dodelijk is. Je voelt de energie die mensen uitstralen door het beklimmen van die berg. Een aantal van hen meer dan eens; twee, drie, vier, vijf, zes keer. Veel van hen waren of zijn verwant met kankerpatiënten. Anderen waren of zijn er zelf door getroffen. Maar allemaal laden ze zich op en bewijzen hun kracht: voor een zoon of dochter, een ander familielid, voor een vriend(in), voor zichzelf. Indrukwekkend om te zien hoe mensen inhoud en betekenis geven aan hun onderlinge solidariteit en saamhorigheid.

Alpe d’HuZes bracht dit jaar, tot nu toe, wat minder geld op. Maar daarom niet getreurd. Geld is een zakelijke en vlakke uitdrukking van wat zinvol is om in medische termen de genezing van kanker na te streven. De drive om dat doel te bereiken is groot. Maar de harde euro’s steken bleek af bij het menselijke verdriet dat met het betreuren en doormaken van de ziekte gepaard gaat. Ook bij de menselijke kracht en trots om hun ‘mentale protest’ tegen kanker te tonen.

Het zijn verschillende werelden die op de Alpe d’Huez elkaar treffen. Aan de ene kant de gevoelswaarden die volgen uit inspanning, emotie, leed en pijn, maar evenzeer de waardering voor de strijdkracht van elke individuele deelnemer. Afgezet tegen de nuchtere en rationele medische wetenschap die gaat over het bestrijden van de ziekte. Een waardevolle ontmoeting op een berg in de Franse Alpen. Inmiddels al acht jaar. Daardoor is het een gevestigde traditie, ongetwijfeld nog heel veel jaren!