Aardschokken

In Groningen kreeg vannacht de aardbodem het weer eens op z’n heupen. Al de tweede keer dit jaar. Je hoort dan te vertellen welke plaats bereikt is op de schaal van Richter. Dat was 3.0 en dat is hoog voor Nederlandse begrippen. De twijfelachtige eer om het epicentrum te zijn viel opnieuw toe aan Garrelsweer (gemeente Loppersum). Eerder dit jaar, in februari, kreeg dit kerkdorp er al twee te verduren.

De onrust in Groningse bodem is het gevolg van aardgaswinning. Dat is geen discussie meer. Vele jaren bleef de schade beperkt tot bodemdaling, maar inmiddels tekenen grotere risico’s zich af. Vorige week donderdag nog was de dijkgraaf van Waterschap Noorderzijlvest, Bert Middel, op tv. Hij legde uit wat de consequentie zou zijn als door een beving de dijk van het Eemskanaal het zou begeven. Duizenden hectares land komen dan onder water te staan. Middel wierp de vraag op of de aardgaswinning is verzekerd als ook Slochteren onder water loopt. De uitzending leerde ons verder dat elk jaar een kans van één op veertien bestaat dat een aardschok optreedt. 2013 Is pas halverwege en het was al twee keer prijs.

De Groninger kwestie van gas, bodem en water wordt alsmaar nijpender. De afweging die de rijksoverheid maakt, komt daardoor sterker onder schijnwerpers te staan. Het financieel belang bij de aardgaswinning is het grootst. Het gaat om 11 miljard per jaar dat in ’s lands schatkist vloeit. Alle andere belangen leggen het daarbij af. Van scheuren in muren van gebouwen tot zelfs de veiligheid van de bewoners van het risicogebied.

De dijkgraaf toonde een afwijzende blik. Met recht. Maar uit zijn Haagse jaren weet hij ongetwijfeld nog goed hoe dingen gaan. Alles draait om geld en over het dempen van de put wordt pas nagedacht als het kalf is verdronken. In dit geval vermoedelijk meer dan een.